พระราชบัญญัติ

          ประเทศไทย เริ่มมี กฎหมาย ฉบับแรก ให้ความ คุ้มครอง แก่ช้างป่า มาตั้งแต่ พ.ศ.2456 นับว่า ช้างเป็นสัตว์ป่า ชนิดเดียว ที่ได้รับ ความเอาใจใส่ ให้ความ คุ้มครอง มาแล้ว เป็นเวลา เกือบร้อยปี ก่อนสัตว์ป่า ชนิดอื่น ๆ สัตว์ป่า ชนิดอื่น ๆ เพิ่งได้ รับความ คุ้มครอง ตามความ ในพระ ราชบัญญัติ สงวนและ คุ้มครอง สัตว์ป่า พ.ศ. 2503 เป็นต้นมา (นิวัติ เรืองพานิช 2517 : 130) และแก้ไข ปรับปรุง เป็นพระ ราชบัญญัติ สงวนและ คุ้มครอง สัตว์ป่า พ.ศ. 2535 ได้ให้ ความหมาย คำว่า "สัตว์ป่า" ว่า "คือสัตว์ ทุกชนิด ไม่ว่า สัตว์บก สัตว์น้ำ สัตว์ปีก แมลงหรือแมง ได้โดย สภาพ ธรรมชาติ ย่อมเกิด และดำรง ชีวิต อยู่ในป่า หรือในน้ำ และให้ หมายความ รวมถึง ไข่ของสัตว์ ป่าเหล่า นั้นทุกชนิดด้วย แต่ไม่ หมายความ รวมถึง สัตว์พาหนะ ที่ได้ จดทะเบียน ทำตั๋ว รูปพรรณ ตามกฎหมาย ว่าด้วยสัตว์ พาหนะ แล้วและ สัตว์พาหนะ ที่ได้ มาจาก การสืบพันธุ์ ของสัตว์พาหนะ ดังกล่าว" พระราชบัญญัติ ฉบับนี้ ได้กำหนด ชนิดของ สัตว์ป่าไว้ 2 ประเภท คือ   1. สัตว์ป่าสงวน    2. สัตว์ป่าคุ้มครอง